Kaç kişi vardı

Kaç kişi vardı seni öylesine seven, olduğu gibi bakan, sadece sensin diye gülümseyen? Acılarına ortak olurken gözleriyle hisseden, sesiyle sahip çıkan. Çocukken, ne olursan ol, kabul ve onayı aldığın kaç kişiydi? Olmasını istedikleri kılıftan hariç sevebildiler mi seni? Küçük bir çocukken, kalıpların dışına çıkma cesaretini aldın mı birinden? Sürüden ayrılırsan başına gelecek felaket masallarında dinlediğin büyücüyü ebeveynin yaptın kendine, sözünden çıkmadığında alabildin sihirli şekerini. Sen kendini sev diye anlatılmadı o masallar, büyüdüğünde suçluluğunu da al içine diye, yuttun şekerleri. Şeker dişlerini değil ruhunu çürüttü, uzak durdun içindeki incinmiş çocuktan. Büyü bozulmadan büyür gidersin, çocuğu hissedemeden cezasını verirsin şimdiki yetişkin haline. Her masalın mutlu görünen sonu, büyücünün zaferidir oysa ki…DTÇ